Lukaš
Lukaš
Lukaš (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
substantiw, předmjeno, m[wobdźěłać]
kazus | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
nominatiw | Lukaš | Lukašej | Lukašo |
genitiw | Lukaša | Lukašow | Lukašow |
datiw | Lukašej | Lukašomaj | Lukašam |
akuzatiw | Lukaša | Lukašow | Lukašow |
instrumental | z(e) Lukašom | z(e) Lukašomaj | z(e) Lukašemi |
lokatiw | po Lukašu | po Lukašomaj | po Lukašach |
wokatiw | Lukašo | Lukašej | Lukašo |
Ortografija
Dźělenje słowow:
Wurjekowanje
- MFA: ['lukaš]
- Słuchowe přikłady:
Semantika
Woznamy:
Dalše wujasnjenja:
- [1]
Skrótšenki:
- [1] L.
Pochad:
- [1] wot łaćonskeho předmjena Lucas (wurjekowane Lukas). Za to mjeno dwaj teoriji: (a) „wosoba z Lucaniji“ = grjekski Λουκάς (lukas) (Lucania: krajina w Italskej);[1] (b) „swěćaty“, „rodźeny do swěcy“ (prima luce natus): pak wot łaćonskeho lux = swěca, pak wot starogrjekskeho Λευκος (lewkos) = jasny, běły.[2]
Warijanty:
Žónske formy:
Hyperonymy:
Hyponymy:
- [1]
Kolokacije:
- [1]
Přikłady:
- [1] Jenož Lukaš je při mni. (Nowy zakoń) [3]
- [1] Mjez Serbami njebě při wotkazanju nětk wjace łaćonska, ale serbska rěč nałožena, a to po tym rjedźi, kaž bě Luther we Wittenbergu ał, a při žohnowanju trjebachu Wótčenaš nic kaž pola Mateja, ale kaž pola Lukaša steji a kiž tón krótki rěka. (Handrij Zejler) [4]
- [1] My so kóždy tydźeń zetkamy a rewidujemy Nowy zakoń, sćenje Marka a Lukaša je hotowe, runje smy při Janje — farar Mikela je pódla — wšo w tajnym swětle. (Bjarnat Krawc, Achim Brankačk) [5]
Rěčne wobroty:
- [1]
Wotwodźene wopřijeća:
- [1] Lukašowe/-a/-y
Znaći nošerjo mjena:
- [1] Lukaš (sćenik)
Přełožki[wobdźěłać]
Zapadosłowjanske předmjena[wobdźěłać]
|
Wuchodo- a južnosłowjanske předmjena[wobdźěłać]
Wšitke[wobdźěłać]
Referency a dalše informacije
- [1] Čěska wikipedija: Lukáš
- [1] Němska wikipedija: Lukas
- [1] Pólska wikipedija: Łukasz
- [1] Słowjenska wikipedija: Luka (ime)
Noty[wobdźěłać]
- ↑ Jendźelska wikipedija: Lukas; němska wikipedija: Lukas; pólska wikipedija: Łukasz
- ↑ Němska wikipedija: Lukas; pólska wikipedija: Łukasz
- ↑ Swjate Pismo: Nowy zakoń. Budyšin 1966. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
- ↑ Handrij Zejler: Zhromadźene spisy. Zwajzk 7. 1850. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
- ↑ Bjarnat Krawc, Achim Brankačk: Žiwjenje je dźěło - wotpočink je mrěće : stawizna Bjarnata Krawca ; z jeho žiwjenjopisa, listow, rozprawow a swědstwow rowjenkow. Zestajena a wudospołnjena wot Achima Brankačka. Budyśin: Domowina, 1999. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de