Miłosława
Miłosława
Miłosława (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
substantiw, předmjeno, f[wobdźěłać]
kazus | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
nominatiw | Miłosława | Miłosławje | Miłosławy |
genitiw | Miłosławy | Miłosławow | Miłosławow |
datiw | Miłosławje | Miłosławomaj | Miłosławam |
akuzatiw | Miłosławu | Miłosławje | Miłosławy |
instrumental | z(e) Miłosławu | z(e) Miłosławomaj | z(e) Miłosławami |
lokatiw | po Miłosławje | po Miłosławomaj | po Miłosławach |
Ortografija
Dźělenje słowow:
Wurjekowanje
- MFA: ['mʲiu̯ɔsu̯au̯a], datiw ['mʲiu̯ɔsu̯au̯ʲɛ]
- Słuchowe přikłady:
Semantika
Woznamy:
Skrótšenki:
- [1] M.
Pochad:
- [1] dwuzdónkate słowjanske mjeno, zestajane z zdónkom słowneje swójby mił- (miły, miłosć, mile, atd.) a z sława
Warijanty:
Muske formy:
- [1] Miłosław
Hyperonymy:
Hyponymy:
- [1]
Kolokacije:
- [1]
Přikłady:
- [1] Prěni měješe na konju našu wjerchowku Miłosławu – a druhi, kajki jimacy napohlad! (Jakub Lorenc-Zalěski) [1]
Rěčne wobroty:
- [1]
Wotwodźene wopřijeća:
- [1]
Znate nošerki mjena:
- [1]
Přełožki[wobdźěłać]
|
Referency a dalše informacije
Noty[wobdźěłać]
- ↑ Jakub Lorenc-Zalěski: Serbscy rjekowje. Zberka wubranych spisow. Berlin: Volk und Wissen, 1957. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de