blonděrować

blonděrować

blonděrować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	blonděruju	blonděrujemoj	blonděrujemy
2.	blonděruješ	blonděrujetej (-taj)	blonděrujeće
3.	blonděruje	blonděrujetej	blonděruja (blonděruju)

aspekt	ip
transgresiw	blonděrujo, blonděrujcy, blonděrowawši
prezensowy particip	blonděrowacy
preteritowy particip	blonděrowany
ł-forma	blonděrował, blonděrowała, blonděrowało, dual: blonděrowałoj, plural: blonděrowali (blonděrowałe)
werbalny substantiw	blonděrowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	blonděrowach	blonděrowachmoj	blonděrowachmy
2.	blonděrowaše	blonděrowaštej	blonděrowašće
3.	blonděrowaše	blonděrowaštej	blonděrowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	blonděrujmoj	blonděrujmy
2.	blonděruj	blonděrujtej (-taj)	blonděrujće
3.	blonděruj, njech blonděruje	blonděrujtej (-taj)	njech blonděruja (blonděruju)

Ortografija

Dźělenje słowow: blon-dě-ro-wać

Wurjekowanje

IPA: blɔnd'iʀɔu̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne blonděrowaše je 0x dokładźene, blonděrowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] Wobaj skerje mjeńšej hač srěnjowulkaj, wobaj tołstojtaj, wona bóle hač wón, wona nimo toho blonděrowana. (Stachowa)

A nětko steješe na swojim proze, po boku syna zamóžiteho, wuspěšneho syna lěkarja, haj šefoweho lěkarja, a jeho blonděrowaneje, pomolowaneje bujneje žony. (Młynkowa)

Wjedźetaj bjezstarostne, elegantne žiwjenje, knjez šeflěkar a jeho blonděrowana žona, a kak chce hinak być, hač zo so započachu dopomnjenki na čas młodosće wožiwjeć. (Młynkowa)

To praji ta blonděrowana: ">Ach, nam je jeje wosud tak žel činił. (Młynkowa)

Ale wón wosta sedźo, njehibny, ta blonděrowana nad nim z křudom praskaše: ">A kak so to ma: Směće w bydlenju wostać? (Młynkowa)

Přełožki

francoski : [1] blondir (fr)