dźěćo
dźěćo
dźěćo (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
substantiw[wobdźěłać]
kazus | singular | dual | plural | ||
---|---|---|---|---|---|
nominatiw | dźěćo | dźěsći | dźěći | ||
genitiw | dźěsća | dźěsćow | dźěći | ||
datiw | dźěsću | dźěsćomaj | dźěćom | ||
akuzatiw | dźěćo | dźěsći | dźěći | ||
instrumental | pod dźěsćom | pod dźěsćomaj | z dźěćimi | ||
lokatiw | na dźěsću | na dźěsćomaj | wo dźěćoch |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźě-ćo
Semantika
Kolokacije:
- [1] Bože dźěćo (Weihnachtsgabe)
Přikłady:
- [1] lěkar za dźěći
- [2] dźěćo porodźić
- [3] z dźěćimi žohnowany
Rěčne wobroty:
- [1] dźěćo kaž kwětka
- [2] dźěćo kaž jabłučko (Prachtkind)
- [3] Bože dźěćo honić
Wotwodźene wopřijeća:
- dźěćko, dźěćatko, dźěsćowy, dźěćacy, dźěćinski, dźěćowski, dźěćiwy, dźěćowstwo, dźěćatstwo, dźěćer, dźěćerka, dźěćerski, dźěćera, dźěćěra, dźěćora, dźěćerstwo, dźěćerić, dźěćikažacy, dźěćikažer, dźěćikažerka, dźěćilubowarstwo, dźěćilubowacy, dźěćiwarski, dźěćina, dźěćizna, dźěćinstwo, dźěćipłodźer, dźěćipłodźerka, dźěćirodny, dźěćirodźićelka, dźěćisko, dźěćiwodźićel, dźěćižračk, dźěćižranc, dźěćižranski, dźěćižerny, dźěsćownja, dźěsćowniny, dźěsćowninski