dźenik

z Wikisłownika

dźenik

dźenik (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]

substantiw, m[wobdźěłać]

kazus singular dual plural
nominatiw dźenik dźenikaj dźeniki
genitiw dźenika dźenikow dźenikow
datiw dźenikej dźenikomaj dźenikam
akuzatiw dźenik dźenikaj dźeniki
instrumental z(e) dźenikom z(e) dźenikomaj z(e) dźenikami
lokatiw po dźeniku po dźenikomaj po dźenikach



Ortografija

Dźělenje słowow: dźe-nik

Semantika

Synonymy:

[1] dźeńske knihi
[2] dźeńske zapiski

Wotwodźene wopřijeća:

dźenikar, dźenikarka, dźenikarstwo


Přełožki[wobdźěłać]