demontować

demontować

demontować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	demontuju	demontujemoj	demontujemy
2.	demontuješ	demontujetej (-taj)	demontujeće
3.	demontuje	demontujetej	demontuja (demontuju)

aspekt	ip
transgresiw	demontujo, demontujcy, demontowawši
prezensowy particip	demontowacy
preteritowy particip	demontowany
ł-forma	demontował, demontowała, demontowało, dual: demontowałoj, plural: demontowali (demontowałe)
werbalny substantiw	demontowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	demontowach	demontowachmoj	demontowachmy
2.	demontowaše	demontowaštej	demontowašće
3.	demontowaše	demontowaštej	demontowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	demontujmoj	demontujmy
2.	demontuj	demontujtej (-taj)	demontujće
3.	demontuj, njech demontuje	demontujtej (-taj)	njech demontuja (demontuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: de-mon-to-wać

Wurjekowanje

IPA: demɔntou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne demontowaše je 1x dokładźene, demontowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] Jich niwelěrowacy wliw demontuje tajke hódnoty kaž maćernu rěč. (Rozhlad 1995)

Běštej tam wočaknyłoj, doniž werkmišter Maks Kö po njeju pósłał njebě, kaž bě njedźele před tym Deutsche Aluminium-AG za nim pósłała, hdyž bě započała, něhdyšu Južnoněmsku přibočnu twornju wutwarjeć na swoju nowu hłownu, po tym zo bě stara, w srjedźnej Łužicy ležaca, najprjedy zbombardowana, potom demontowana była a so skónčnje z ludowym swójstwom stała. (Brězan)

Bena demontowaše, dokelž bě w hubjenym stawje. (Rozhlad 1998)

Po druhej swětowej wójnje bu Raussendorfec firma wuswojena a zawod za wójnske reparacije demontowany. (Protyka 2001)

Přełožki

jendźelski: [1] dismantle (en) francoski: [1] démonter (fr) němski: [1] demontieren (de)