kóń

z Wikisłownika

kóń (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]

wěcownik[wobdźěłać]

kazus singular dual plural
nominatiw kóń konjej konje
genitiw konja konjow konjow, koni
datiw konjej konjomaj konjam, konjom
akuzatiw kóń konjej konje
instrumental z(e) konjom z(e) konjomaj z(e) konjemi, konimi
lokatiw po konju po konjomaj po konjach, konjoch


wokatiw – konjo (jenotnik), konjej (dwojotnik), konje (mnohotnik)

Ortografija[wobdźěłać]

Dźělenje słowow[wobdźěłać]

kóń

Wurjekowanje[wobdźěłać]

MFA: [ˈkʊjn], (zestarjenje) [ku̯oɲ]

Semantika[wobdźěłać]

Woznamy[wobdźěłać]

[1] zdomjacnjene zwěrjo přisłušacy k rjadu njedwukopytačow

Pochad[wobdźěłać]

wot indoeuropskeho *ḱem- [→en] („bjez roha“) přez prasłowjanske *koňь

Synonymy[wobdźěłać]

[1] (pomjeńšenki) konik, koničk, konjatko, konjisko, (dźěćaca rěč) hapl, haplk, haplik, hihač, hač, hotohijak, hijak, hihak,hotl, hotlk, hitarak, mićak

Hyponymy[wobdźěłać]

[1] kobła, zrěbc/žrěbc, brunač, dobijak

Kolokacije[wobdźěłać]

[1] konja pod-, wo-, wob-, s- kować

Přikłady[wobdźěłać]

[1] Knjeni so hólčik palčik lubješe a chcyše jeho nanej wotkupić; wón pak nochcyše jeho předać. Ale knjeni rjekny: "Ja ći sto toler a młodeho konja dam." A nan hólčka předa. Knjeni jeho wza na wóz a wotjedźe. (Josef Páta)[1]

Rěčne wobroty[wobdźěłać]

dźělać kaž železny kóń

Přełožki[wobdźěłać]

Zapadosłowjanske
Wšitke

Referency a dalše informacije[wobdźěłać]

  • Rězak Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Budyšin: ćišć Donnerhakec, 1920, přistupny online. Strona 736, hesło Pferd.

Nóžki[wobdźěłać]

  1. Páta Josef: Serbska čitanka. Praha, Česko-lužický spolek, 1920, přistupna online. Strona 34-37, Hólčik kaž palčik.