K wobsahej skočić

Měrko

z Wikisłownika
kazus singular dual plural
nominatiw MěrkoMěrkajMěrkojo
genitiw MěrkaMěrkowMěrkow
datiw MěrkejMěrkomajMěrkam
akuzatiw MěrkaMěrkowMěrkow
instrumental z(e) Měrkomz(e) Měrkomajz(e) Měrkami
lokatiw po Měrcepo Měrkomajpo Měrkach


Ortografija

[wobdźěłać]

Dźělenje słowow:

Měr·ko

Wurjekowanje

[wobdźěłać]
MFA: ['mʲɪʀkɔ], lokatiw ['mʲɪʀcɛ]
Słuchowe přikłady:

Semantika

[wobdźěłać]

Woznamy:

[1] serbske mužace předmjeno

Dalše wujasnjenja:

[1]

Skrótšenki:

[1] M.

Pochad:

[1] krótšena forma
a) wot dwuzdónkatych mjenow započinatych z Měr-;
b) wot mjena Měrćin;
c) wot dwuzdónkatych mjenow wukónčatych na -měr

Warijanty:

[1] Měrk; a) Měrosław; b) Měrćin; c) Bohuměr, Česćiměr, Jaroměr, Luboměr, Ludoměr, Radoměr, Wjeleměr a druhe

Žónske formy:

[1] Měrka, Měrana

Hyperonymy:

[1] předmjeno, mjeno

Hyponymy:

[1]

Kolokacije:

[1]

Přikłady:

[1] Měrko a Milka stej jara pěknje skót pasłoj. , to mje jara wjeseli, nan chwaleše. (Marja Kubašec) [1]
[1] Měrko lědy swój wobmasał, hdyž so z radosću wšón zapyri. (Marja Kubašec) [1]
[1] Měrko stupa do wobhrody. (Jakub Bart-Ćišinski) [2]
[1] Ja mojeho Měrka, mojeho tak sprawneho dobreho Měrka z cyłej, haj z cyłej mojej dušu lubuju, a na mojich druhich lubych swójbnych tež z horcej lubosću wisam; ale při tym wšěm je mi wutroba tež stajnje ćopła we žiwej lubosći k mojej narodnosći. (Arnošt Muka) [3]
[1] Zo so mać njeby přeco wo swój kuchinski nóž bojeć trjebała, Měrko! (Marja Kubašec) [1]

Rěčne wobroty:

[1]

Wotwodźene wopřijeća:

[1]

Znaći nošerjo mjena:

[1]

Přełožki

[wobdźěłać]
Zapadosłowjanske předmjena
[wobdźěłać]
Wšitke
[wobdźěłać]

Referency a dalše informacije

[wobdźěłać]
[1] Čěska wikipedija: Mirek
[1] Němska wikipedija: Mirko
[1] Pólska wikipedija: Mirko
[1] Słowjenska wikipedija: Mirko

Nóžki

[wobdźěłać]
  1. 1 2 3 Marja Kubašec: Bosćij Serbin. Dźěl 1. Budyšin: Domowina, 1963. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
  2. Jakub Bart-Ćišinski: Zhromadźene spisy. Zwjazk 7. 1875. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
  3. Arnošt Muka: Prawja serbska dźiwadłowna zběrka. Budyšin: Maćica Serbska, 1897. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de