dźědźičny
dźědźičny
dźědźičny (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
adjektiw[wobdźěłać]
| kazus | singular f | singular m | singular n | dual | plural |
|---|---|---|---|---|---|
| nominatiw | dźědźična | dźědźičny | dźědźične | dźědźičnej (dźědźičnaj) |
dźědźične (dźědźični) |
| genitiw | dźědźičneje | dźědźičneho | dźědźičneho | dźědźičneju | dźědźičnych |
| datiw | dźědźičnej | dźědźičnemu | dźědźičnemu | dźědźičnymaj | dźědźičnym |
| akuzatiw | dźědźičnu | dźědźičny (dźědźičneho) |
dźědźične | dźědźičnej (dźědźičneju) |
dźědźične (dźědźičnych) |
| instrumental | dźědźičnej | dźědźičnym | dźědźičnym | dźědźičnymaj | dźědźičnymi |
| lokatiw | dźědźičnej | dźědźičnym | dźědźičnym | dźědźičnymaj | dźědźičnych |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźě-dźič-ny
Semantika
Přikłady:
- [1] dźědźične prawo