dźećelčo
dźećelčo
dźećelčo (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
substantiw, n[wobdźěłać]
kazus | singular | dual | plural | ||
---|---|---|---|---|---|
nominatiw | dźećelčo | dźećeleći | dźećelata | ||
genitiw | dźećeleća | dźećelećow | dźećelatow | ||
datiw | dźećeleću | dźećelećomaj | dźećelatam | ||
akuzatiw | dźećelčo | dźećeleći | dźećelata | ||
instrumental | dźećelećom | dźećelećomaj | dźećelatami | ||
lokatiw | dźećeleću | dźećelećomaj | dźećelatach |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźe-ćel-čo
Semantika
Synonymy:
- [1] młody dźečelc
Wotwodźene wopřijeća:
- dźećelc, dźećelcowy, dźećelči
Přełožki[wobdźěłać]
|
|