dźećelować
dźećelować
dźećelować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | dźećeluju | dźećelujemoj | dźećelujemy |
| 2. | dźećeluješ | dźećelujetej (-taj) | dźećelujeće |
| 3. | dźećeluje | dźećelujetej | dźećeluja (dźećeluju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | dźećelujo, dźećelujcy, dźećelowawši |
| prezensowy particip | dźećelowacy |
| preteritowy particip | dźećelowany |
| ł-forma | dźećelował, dźećelowała, dźećelowało, dual: dźećelowałoj, plural: dźećelowali (dźećelowałe) |
| werbalny substantiw | dźećelowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | dźećelowach | dźećelowachmoj | dźećelowachmy |
| 2. | dźećelowaše | dźećelowaštej | dźećelowašće |
| 3. | dźećelowaše | dźećelowaštej | dźećelowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | dźećelujmoj | dźećelujmy |
| 2. | dźećeluj | dźećelujtej (-taj) | dźećelujće |
| 3. | dźećeluj, njech dźećeluje | dźećelujtej (-taj) | njech dźećeluja (dźećeluju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźe-će-lo-wać
Semantika
Synonymy:
- [1] dźećelkować
Přikłady:
- [1] popjel jara dźećeluje (Asche treibt sehr im Klee)