domóc
domóc
domóc (hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | domóžu | domóžemoj | domóžemy |
| 2. | domóžeš | domóžetej (-taj) | domóžeće |
| 3. | domóže | domóžetej (-taj) | domóža |
| aspekt | p | ||
| transgresiw | - | ||
| prezensowy particip | domóžacy | ||
| preteritowy particip | - | ||
| ł-forma | domóhł, domóhła, domóhło, dual: domóhłoj, plural: domóhli (domóhłe) | ||
Ortografija
Dźělenje słowow:
do-móc
Semantika
Woznamy:
- [1] w stawje być, něšto wuskutkować
Synonymy:
- [1] móc; zamóc
Hyperonymy:
- [1] móc
Přikłady:
- [1] Hdyž tež rěka, zo smědźa samo najwjetše leksikografiske dźěła chiby a zmylki měć, wužiwach tola, štož mocy jenoho čłowjeka domóža, w štyrnaćelětnym, njewustawacym dźěle wšo, štož sebi dospołny, přihódny, nowočasny słownik žada. (Kral)
- Hańžka pěkna, moja róža, twoje sylzy njedomóža. (Ćišinski)