naražować
naražować
naražować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | naražuju | naražujemoj | naražujemy |
| 2. | naražuješ | naražujetej (-taj) | naražujeće |
| 3. | naražuje | naražujetej | naražuja (naražuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | naražujo, naražujcy, naražowawši |
| prezensowy particip | naražowacy |
| preteritowy particip | naražowany |
| ł-forma | naražował, naražowała, naražowało, dual: naražowałoj, plural: naražowali (naražowałe) |
| werbalny substantiw | naražowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | naražowach | naražowachmoj | naražowachmy |
| 2. | naražowaše | naražowaštej | naražowašće |
| 3. | naražowaše | naražowaštej | naražowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | naražujmoj | naražujmy |
| 2. | naražuj | naražujtej (-taj) | naražujće |
| 3. | naražuj, njech naražuje | naražujtej (-taj) | njech naražuja (naražuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
na-ra-žo-wać
Wurjekowanje
- IPA: naʀaʒou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne naražowaše je 0x dokładźene, naražowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] Při tutych njepřihódnych wobstejnosćach je w najwjetšej měrje trjeba, zo bychu so wšitke narodne zepěry zesylnili a zakład so z najkrućišimi kamjenjemi wupjelnił, zo njeby twarjenje duchowneje narodneje samostatnosće přez naražowace žołmy němskeho morja było podryte a pohrjebane. (Ćišinski)