rozestajować
rozestajować
rozestajować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | rozestajuju | rozestajujemoj | rozestajujemy |
| 2. | rozestajuješ | rozestajujetej (-taj) | rozestajujeće |
| 3. | rozestajuje | rozestajujetej | rozestajuja (rozestajuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | rozestajujo, rozestajujcy, rozestajowawši |
| prezensowy particip | rozestajowacy |
| preteritowy particip | rozestajowany |
| ł-forma | rozestajował, rozestajowała, rozestajowało, dual: rozestajowałoj, plural: rozestajowali (rozestajowałe) |
| werbalny substantiw | rozestajowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | rozestajowach | rozestajowachmoj | rozestajowachmy |
| 2. | rozestajowaše | rozestajowaštej | rozestajowašće |
| 3. | rozestajowaše | rozestajowaštej | rozestajowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | rozestajujmoj | rozestajujmy |
| 2. | rozestajuj | rozestajujtej (-taj) | rozestajujće |
| 3. | rozestajuj, njech rozestajuje | rozestajujtej (-taj) | njech rozestajuja (rozestajuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
ro-ze-sta-jo-wać
Wurjekowanje
- IPA: ʀɔzestai̯ou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne rozestajowaše je 1x dokładźene, rozestajowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] Serbscy starši rozestajowachu so ze serbskej direktorku šule, kotraž měješe přikaz, je wotstronić. (Rozhlad 1992)
- A mysličku a absolutnu nuznosć składby, narodnemu duchej přiměrjeneje, a škódnosć tajkeje, kajkuž chcedźa němcowacy spisowaćeljo na wšón gwałt wbohemu ludej na šiju walić, nam knjez dohladowar tak naležnje rozestajuje, złožujo so po Ciceronowych słowach: Nos ea, quae sunt in usu vitaque communi, non ea, quae finguntur aut optantur, spectare debemus. (Ćišinski)
- Spomniwši, zo tež w jeho žiłach ćeče serbska krej, rozestajowaše z chwalbnym připóznawanjom, kak serbski lud we worclowej konserwatiwnosći kruty a swěrny stoji k swojemu bohu a kralej a raznje wotpokazuje wšitke powalerske a njekřesćanske pospyty, kotrež so ze wšěch stron na njón dobywaju. (Ćišinski)