rozkročować
rozkročować
rozkročować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | rozkročuju | rozkročujemoj | rozkročujemy |
| 2. | rozkročuješ | rozkročujetej (-taj) | rozkročujeće |
| 3. | rozkročuje | rozkročujetej | rozkročuja (rozkročuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | rozkročujo, rozkročujcy, rozkročowawši |
| prezensowy particip | rozkročowacy |
| preteritowy particip | rozkročowany |
| ł-forma | rozkročował, rozkročowała, rozkročowało, dual: rozkročowałoj, plural: rozkročowali (rozkročowałe) |
| werbalny substantiw | rozkročowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | rozkročowach | rozkročowachmoj | rozkročowachmy |
| 2. | rozkročowaše | rozkročowaštej | rozkročowašće |
| 3. | rozkročowaše | rozkročowaštej | rozkročowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | rozkročujmoj | rozkročujmy |
| 2. | rozkročuj | rozkročujtej (-taj) | rozkročujće |
| 3. | rozkročuj, njech rozkročuje | rozkročujtej (-taj) | njech rozkročuja (rozkročuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
roz-kro-čo-wać
Wurjekowanje
- IPA: ʀɔzkʀɔʧou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne rozkročowaše je 0x dokładźene, rozkročowa (móže tež něšto druhe być) 0x.