rozskubować
rozskubować
rozskubować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | rozskubuju | rozskubujemoj | rozskubujemy |
| 2. | rozskubuješ | rozskubujetej (-taj) | rozskubujeće |
| 3. | rozskubuje | rozskubujetej | rozskubuja (rozskubuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | rozskubujo, rozskubujcy, rozskubowawši |
| prezensowy particip | rozskubowacy |
| preteritowy particip | rozskubowany |
| ł-forma | rozskubował, rozskubowała, rozskubowało, dual: rozskubowałoj, plural: rozskubowali (rozskubowałe) |
| werbalny substantiw | rozskubowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | rozskubowach | rozskubowachmoj | rozskubowachmy |
| 2. | rozskubowaše | rozskubowaštej | rozskubowašće |
| 3. | rozskubowaše | rozskubowaštej | rozskubowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | rozskubujmoj | rozskubujmy |
| 2. | rozskubuj | rozskubujtej (-taj) | rozskubujće |
| 3. | rozskubuj, njech rozskubuje | rozskubujtej (-taj) | njech rozskubuja (rozskubuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
roz-sku-bo-wać
Wurjekowanje
- IPA: ʀɔzskubou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne rozskubowaše je 0x dokładźene, rozskubowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] rozskubać; rozcybać; rozcybować; zrozskubać; zrozskubować