rozswěćować
rozswěćować
rozswěćować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | rozswěćuju | rozswěćujemoj | rozswěćujemy |
| 2. | rozswěćuješ | rozswěćujetej (-taj) | rozswěćujeće |
| 3. | rozswěćuje | rozswěćujetej | rozswěćuja (rozswěćuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | rozswěćujo, rozswěćujcy, rozswěćowawši |
| prezensowy particip | rozswěćowacy |
| preteritowy particip | rozswěćowany |
| ł-forma | rozswěćował, rozswěćowała, rozswěćowało, dual: rozswěćowałoj, plural: rozswěćowali (rozswěćowałe) |
| werbalny substantiw | rozswěćowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | rozswěćowach | rozswěćowachmoj | rozswěćowachmy |
| 2. | rozswěćowaše | rozswěćowaštej | rozswěćowašće |
| 3. | rozswěćowaše | rozswěćowaštej | rozswěćowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | rozswěćujmoj | rozswěćujmy |
| 2. | rozswěćuj | rozswěćujtej (-taj) | rozswěćujće |
| 3. | rozswěćuj, njech rozswěćuje | rozswěćujtej (-taj) | njech rozswěćuja (rozswěćuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
roz-swě-ćo-wać
Wurjekowanje
- IPA: ʀɔzsu̯eʲʧou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne rozswěćowaše je 0x dokładźene, rozswěćowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] rozswětlić; rozswětleć; rozswětlować; rozswěćić
Přikłady:
- [1] Rozum naš nam rozswěćuj, posylnjej nas, smy tak słabi! (Wosadnik 1979)
- Ow mjeno nanajjasniše, nam rozswěćuj wšě ćěmnosće. (Wosadnik 1979)