roztočować
roztočować
roztočować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | roztočuju | roztočujemoj | roztočujemy |
| 2. | roztočuješ | roztočujetej (-taj) | roztočujeće |
| 3. | roztočuje | roztočujetej | roztočuja (roztočuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | roztočujo, roztočujcy, roztočowawši |
| prezensowy particip | roztočowacy |
| preteritowy particip | roztočowany |
| ł-forma | roztočował, roztočowała, roztočowało, dual: roztočowałoj, plural: roztočowali (roztočowałe) |
| werbalny substantiw | roztočowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | roztočowach | roztočowachmoj | roztočowachmy |
| 2. | roztočowaše | roztočowaštej | roztočowašće |
| 3. | roztočowaše | roztočowaštej | roztočowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | roztočujmoj | roztočujmy |
| 2. | roztočuj | roztočujtej (-taj) | roztočujće |
| 3. | roztočuj, njech roztočuje | roztočujtej (-taj) | njech roztočuja (roztočuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
roz-to-čo-wać
Wurjekowanje
- IPA: ʀɔztɔʧou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne roztočowaše je 0x dokładźene, roztočowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] roztočić; roztočeć; rozknoćić; rozknoćeć