rozwólnjować
rozwólnjować
rozwólnjować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | rozwólnjuju | rozwólnjujemoj | rozwólnjujemy |
| 2. | rozwólnjuješ | rozwólnjujetej (-taj) | rozwólnjujeće |
| 3. | rozwólnjuje | rozwólnjujetej | rozwólnjuja (rozwólnjuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | rozwólnjujo, rozwólnjujcy, rozwólnjowawši |
| prezensowy particip | rozwólnjowacy |
| preteritowy particip | rozwólnjowany |
| ł-forma | rozwólnjował, rozwólnjowała, rozwólnjowało, dual: rozwólnjowałoj, plural: rozwólnjowali (rozwólnjowałe) |
| werbalny substantiw | rozwólnjowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | rozwólnjowach | rozwólnjowachmoj | rozwólnjowachmy |
| 2. | rozwólnjowaše | rozwólnjowaštej | rozwólnjowašće |
| 3. | rozwólnjowaše | rozwólnjowaštej | rozwólnjowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | rozwólnjujmoj | rozwólnjujmy |
| 2. | rozwólnjuj | rozwólnjujtej (-taj) | rozwólnjujće |
| 3. | rozwólnjuj, njech rozwólnjuje | rozwólnjujtej (-taj) | njech rozwólnjuja (rozwólnjuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
roz-wól-njo-wać
Wurjekowanje
- IPA: ʀɔzu̯ólnʲou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne rozwólnjowaše je 0x dokładźene, rozwólnjowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] Z rukow sym spóznał, zo młoduška Marta ženje njemóže so zatepić w rozwólnjowacej wóni junijskeje nocy, we wóni, kajkaž stawa ze sušaceho so syna, zrawjacych płodow a z płódneje zemje; njemóže so zhubić do hłubiny toho žiwjenja, w kotrymž njepřestawajcy so rodźi nowe žiwjenje z lubosće muža a žony. (Brězan)