rozwłóčować
rozwłóčować
rozwłóčować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | rozwłóčuju | rozwłóčujemoj | rozwłóčujemy |
2. | rozwłóčuješ | rozwłóčujetej (-taj) | rozwłóčujeće |
3. | rozwłóčuje | rozwłóčujetej | rozwłóčuja (rozwłóčuju) |
aspekt | ip |
transgresiw | rozwłóčujo, rozwłóčujcy, rozwłóčowawši |
prezensowy particip | rozwłóčowacy |
preteritowy particip | rozwłóčowany |
ł-forma | rozwłóčował, rozwłóčowała, rozwłóčowało, dual: rozwłóčowałoj, plural: rozwłóčowali (rozwłóčowałe) |
werbalny substantiw | rozwłóčowanje |
preteritum | |||
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | rozwłóčowach | rozwłóčowachmoj | rozwłóčowachmy |
2. | rozwłóčowaše | rozwłóčowaštej | rozwłóčowašće |
3. | rozwłóčowaše | rozwłóčowaštej | rozwłóčowachu |
imperatiw | |||
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | — | rozwłóčujmoj | rozwłóčujmy |
2. | rozwłóčuj | rozwłóčujtej (-taj) | rozwłóčujće |
3. | rozwłóčuj, njech rozwłóčuje | rozwłóčujtej (-taj) | njech rozwłóčuja (rozwłóčuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
roz-włó-čo-wać
Wurjekowanje
- IPA: ʀɔzu̯óʧou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne rozwłóčowaše je 0x dokładźene, rozwłóčowa (móže tež něšto druhe być) 0x.