slubjować

z Wikisłownika

slubjować

slubjować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]

werb[wobdźěłać]

wosoba singular dual plural
1. slubjuju slubjujemoj slubjujemy
2. slubjuješ slubjujetej (-taj) slubjujeće
3. slubjuje slubjujetej slubjuja (slubjuju)
aspekt ip
transgresiw slubjujo, slubjujcy, slubjowawši
prezensowy particip slubjowacy
preteritowy particip slubjowany
ł-forma slubjował, slubjowała, slubjowało,
dual: slubjowałoj, plural: slubjowali (slubjowałe)
werbalny substantiw slubjowanje


preteritum
wosoba singular dual plural
1. slubjowach slubjowachmoj slubjowachmy
2. slubjowaše slubjowaštej slubjowašće
3. slubjowaše slubjowaštej slubjowachu
imperatiw
wosoba singular dual plural
1. slubjujmoj slubjujmy
2. slubjuj slubjujtej (-taj) slubjujće
3. slubjuj, njech slubjuje slubjujtej (-taj) njech slubjuja (slubjuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: slu-bjo-wać

Wurjekowanje

IPA: slubʲou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne slubjowaše je 1x dokładźene, slubjowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] Stojan a modleše so k ludej wobroćeny ze swojim sylnym hłosom a cyły lud wospjetowaše wótře joho słowa wobnowjenja křćeńskoho sluba, wobkrućeše Bohu, zo so wotrjeknje złoho ducha a wšitkich joho skutkow a wšeje joho hordosće, wuznawaše wótře, zo wěri do Boha Wótca a Syna a Ducha swjatoho, slubjowaše, zo chce Bože kaznje dźeržeć a dobre žiwjenjo po swjatej wěrje wjesć. (Katolski Posoł 1913)
Traš potom, hdyž budze so tudy słowjanske towarstwo bóle wutworić, z toho slubjujemy sebi něšto wulkotneho. (Ćišinski)
Přetož tak rěči Knjez: Kaž sym zwjedł na tutón lud wšo to wulke njezbožo, tak zwjedu na nich tež wulke žohnowanje, kotrež jim slubjuju. (Stary zakoń 1973)


Přełožki[wobdźěłać]

promise, pledge, vow

]] [[:en:promise, pledge, vow

(en)]]