wołać
wołać
wołać (hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wołam | wołamoj | wołamy |
| 2. | wołaš | wołatej (-taj) | wołaće |
| 3. | woła | wołatej (-taj) | wołaja (wołaju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wołajo, wołajcy, woławši |
| prezensowy particip | wołacy |
| preteritowy particip | wołany |
| ł-forma | wołał, wołała, wołało, dual: wołałoj, plural: wołali (wołałe) |
| werbalny substantiw | wołanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wołach | wołachmoj | wołachmy |
| 2. | wołaše | wołaštej | wołašće |
| 3. | wołaše | wołaštej | wołachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | --- | wołajmoj | wołajmy |
| 2. | wołaj | wołajtej | wołajće |
| 3. | wołaj, njech woła | wołajtej | njech wołaja (wołaju) |