wotžarować
wotžarować
wotžarować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wotžaruju | wotžarujemoj | wotžarujemy |
| 2. | wotžaruješ | wotžarujetej (-taj) | wotžarujeće |
| 3. | wotžaruje | wotžarujetej (-taj) | wotžaruja (wotžaruju) |
| aspekt | p/ip | ||
| transgresiw | wotžarujo, wotžarujcy, wotžarowawši | ||
| prezensowy particip | wotžarowacy | ||
| preteritowy particip | wotžarowany | ||
| ł-forma | wotžarował, wotžarowała, wotžarowało, dual: wotžarowałoj, plural: wotžarowali (wotžarowałe) | ||
| werbalny substantiw | wotžarowanje | ||
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wotžarowach | wotžarowachmoj | wotžarowachmy |
| 2. | wotžarowa(še) | wotžarowaštej | wotžarowašće |
| 3. | wotžarowa(še) | wotžarowaštej | wotžarowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | --- | wotžarujmoj | wotžarujmy |
| 2. | wotžaruj | wotžarujtej (-taj) | wotžarujće |
| 3. | wotžaruj, njech wotžaruje | wotžarujtej (-taj) | njech wotžaruja (wotžaruju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wot-ža-ro-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯ɔtʒaʀou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wotžarowaše je 0x dokładźene, wotžarowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] W Romje hišće Oreglia wotžarowali njeběchu, hdyž znaty a sławny Rampolla jomu sćěhowaše. (Katolski Posoł 1913)
- Hišće mać wotžarowali njejsmy. (Kubašec)