wurubować
wurubować
wurubować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wurubuju | wurubujemoj | wurubujemy |
| 2. | wurubuješ | wurubujetej (-taj) | wurubujeće |
| 3. | wurubuje | wurubujetej | wurubuja (wurubuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wurubujo, wurubujcy, wurubowawši |
| prezensowy particip | wurubowacy |
| preteritowy particip | wurubowany |
| ł-forma | wurubował, wurubowała, wurubowało, dual: wurubowałoj, plural: wurubowali (wurubowałe) |
| werbalny substantiw | wurubowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wurubowach | wurubowachmoj | wurubowachmy |
| 2. | wurubowaše | wurubowaštej | wurubowašće |
| 3. | wurubowaše | wurubowaštej | wurubowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | wurubujmoj | wurubujmy |
| 2. | wurubuj | wurubujtej (-taj) | wurubujće |
| 3. | wurubuj, njech wurubuje | wurubujtej (-taj) | njech wurubuja (wurubuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wu-ru-bo-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯uʀubou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wurubowaše je 0x dokładźene, wurubowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] Do skałow wurubuja chódby, zo by wóčko wuhladało wšelke drohotnosće. (Stary zakoń 1973)