wuwotpočować so
wuwotpočować so
wuwotpočować so(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wuwotpočuju | wuwotpočujemoj | wuwotpočujemy |
| 2. | wuwotpočuješ | wuwotpočujetej (-taj) | wuwotpočujeće |
| 3. | wuwotpočuje | wuwotpočujetej | wuwotpočuja (wuwotpočuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wuwotpočujo, wuwotpočujcy, wuwotpočowawši |
| prezensowy particip | wuwotpočowacy |
| preteritowy particip | wuwotpočowany |
| ł-forma | wuwotpočował, wuwotpočowała, wuwotpočowało, dual: wuwotpočowałoj, plural: wuwotpočowali (wuwotpočowałe) |
| werbalny substantiw | wuwotpočowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wuwotpočowach | wuwotpočowachmoj | wuwotpočowachmy |
| 2. | wuwotpočowaše | wuwotpočowaštej | wuwotpočowašće |
| 3. | wuwotpočowaše | wuwotpočowaštej | wuwotpočowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | wuwotpočujmoj | wuwotpočujmy |
| 2. | wuwotpočuj | wuwotpočujtej (-taj) | wuwotpočujće |
| 3. | wuwotpočuj, njech wuwotpočuje | wuwotpočujtej (-taj) | njech wuwotpočuja (wuwotpočuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wu-wot-po-čo-wać so
Wurjekowanje
- IPA: u̯uu̯ɔtpɔʧou̯aʧ sɔ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wuwotpočowaše je 0x dokładźene, wuwotpočowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] Chcyše so najskerje do dźěła prawje wuwotpočować. (Katolski Posoł 1915)
- Bib Dodowa ćělna straž chelpaše wozej po bokomaj sobu, tola jich konje njemóžachu pornjo zapřehnjenymaj wuwotpočowanymaj konjomaj dočinić a wostachu zady. (Katolski Posoł 1915)
- Štož je prawy burski nazhonity nós, tón so porědko hdy pomyli: Bórze po tym pari so wuwotpočowana rola za prěnim płuhom, a prěnje >>hijo<< zběha so wysoko a daloko do ćeńkeho, jasneho powětra. (Brězan)
- Ale hdyž jeno budźe wuwotpočowany, póńdźe, kaž by so za nim smudźiło. (Katolski Posoł 1917)
- Ći na hrodźe běchu derje wobrónjeni, z jědźu zastarani, wuwotpočowani a skónčnje wojaćy dobywaceho Bjedricha, wo kotrymž so dźiwy wójnskeje mudrosće a rjekowstwa powědachu. (Kubašec)
- Njebě ani wjele rěči trěbnych, zbytna črjódka so ničemu njespjećowaše, Bosćij a Pětr sej něšto woklepjow słomy připrosyštaj, wuměništaj wojerskej konjej za druhe, nic lěpše, ale trochu wuwotpočowane, kotrež mějachu w Stołpinje wotedać. (Kubašec)
- Město toho jemu chwile da, z wójskom twochnyć, so něhdźe wuwotpočować, z Drježdźan sej nowych składow nawozyć dać, w Budyšinje wobsadku zawostajić, wot Sakskeje a Łužicy sej rekrutow wunuzować, i2 000 muži wot Sakskeje, na 800 wot Łužicy, 86 wot Budyšina, w kotrymž te dny lědy stroweho młodeho čłowjeka widźiš! (Kubašec)
- Konje běchu wuwotpočowane a njemějachu tež přećežke, tohodla Kokla hnydom njepřipřeže, hačrunjež wšitcy wědźachu, zo na horu pojědu. (Kubašec)
- Prěnje dny so Wanda wuspi a wuwotpočuje. (Kubašec)
- Franc chodźeše z kurami spać a piješe jich jeja, zo by był wuwotpočowany kaž burski kóń w zymje. (Wornar)
- Su to domy abo rumnosće, w kotrychž móža wojowarjo zasy so wuwotpočować w času wot wojowanja abo słužby swobodnym, hdźež časopisy, knihi a hry z domizny so namakaja, hdźež so jim darmo papjera a přiležnosć k listowanju poskića, wječor powučowace a zabawjace přednoški, koncerty abo podobne so wotměwa a so jim tež, jeli móžno, wokřewjenja za žołdk za tunje płaćizny poskićeja. (Katolski Posoł 1916)
- Tehdom drje běchu Rusojo zbići a wróćo zahnaći, ale Serbojo stojachu ze sylnym a derje wuhotowanym wójskom při Dunawje a Sawje, hdyž běchu wósom měsacow dołho wot wojowanjow w lěće 1914 so wuwotpočować móhli. (Katolski Posoł 1916)
- Před tabernaklom klečo sylnješe so swjaty Franc Xaver na swoje misijonske dźěła, před tabernaklom wuwotpočowa so po dokonjanym dźěle. (Katolski Posoł 1911)
- Něhdźe so zrudna wutroba přecy zasy wuwotpočuje, a wona, kotraž je k lubowanju stworjena, pyta sej tež w najwjetšej zrubobje něšto, k čomuž by swoju lubosć přiwobroćić mohła, a štož by ji jeje lubosć dźakownje płaćiło. (Katolski Posoł 1911)