zeswětnjować
zeswětnjować
zeswětnjować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | zeswětnjuju | zeswětnjujemoj | zeswětnjujemy |
2. | zeswětnjuješ | zeswětnjujetej (-taj) | zeswětnjujeće |
3. | zeswětnjuje | zeswětnjujetej | zeswětnjuja (zeswětnjuju) |
aspekt | ip |
transgresiw | zeswětnjujo, zeswětnjujcy, zeswětnjowawši |
prezensowy particip | zeswětnjowacy |
preteritowy particip | zeswětnjowany |
ł-forma | zeswětnjował, zeswětnjowała, zeswětnjowało, dual: zeswětnjowałoj, plural: zeswětnjowali (zeswětnjowałe) |
werbalny substantiw | zeswětnjowanje |
preteritum | |||
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | zeswětnjowach | zeswětnjowachmoj | zeswětnjowachmy |
2. | zeswětnjowaše | zeswětnjowaštej | zeswětnjowašće |
3. | zeswětnjowaše | zeswětnjowaštej | zeswětnjowachu |
imperatiw | |||
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | — | zeswětnjujmoj | zeswětnjujmy |
2. | zeswětnjuj | zeswětnjujtej (-taj) | zeswětnjujće |
3. | zeswětnjuj, njech zeswětnjuje | zeswětnjujtej (-taj) | njech zeswětnjuja (zeswětnjuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
ze-swět-njo-wać
Wurjekowanje
- IPA: zesu̯ʲɪtnʲou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne zeswětnjowaše je 0x dokładźene, zeswětnjowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] sekularizować; zeswětnić