Serb

Serb (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]

wěcownik, m[wobdźěłać]

pad	jenotnik	dwojotnik	mnohotnik
mjenowak	Serb	Serbaj	Serbja, Serbjo Serbowje/owjo^*
rodźak	Serba	Serbow Serbowu^*	Serbow
dawak	Serbej Serbeji/eju^* Serbewi/ewu^*	Serbomaj	Serbam Serbom^*
žadak	Serba	Serbow Serbowu^*	Serbow
nastrojnik	z(e) Serbom	z(e) Serbomaj	z(e) Serbami
měsćak	na Serbje	na Serbomaj	na Serbach Serboch^*
wołak	Serbo Serbje	Serbaj	Serbojo Serbowje/owjo^*
^* – zestarjena kóncowka

Semantika[wobdźěłać]

Woznamy:

[1] muž serbskeje narodnosće

Pochad:

Pochad serbskeho Serba ani južnoserbskeho Srbina (mnohotnik Srbi) njeje jasny. Palacký měnješe, zo Serbja woznamjenjuju „přiwuzne, kotřiž cycachu jenakore maćerske mloko“ (wot *srbati – cycać), tuž ludźo přez mloko, nic (jenož) krej přiwuzni. Podobne wočakowanje měješe mjez druhim tež Hinc Šewc, kotryž twjerdźi, zo prasłowjanski korjeń *srъb-/*sьrb- „cycać, žuwać“ poznamjenja kaž w pólskim s(i)erbać abo ruskim сербать /sjerbać/.

Hinaše (hižo njewužiwane) podoby

Synonymy:

[1] Łužiski Serb

Hyperonymy:

[1] Słowjan

Hyponymy:

[1] Hornjoserb/Horni Serb, Delnjoserb/Delni Serb