dźěłodarc
dźěłodarc
dźěłodarc (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
substantiw, m[wobdźěłać]
kazus | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
nominatiw | dźěłodarc | dźěłodarcaj | dźěłodarcy |
genitiw | dźěłodarca | dźěłodarcow | dźěłodarcow |
datiw | dźěłodarcej | dźěłodarcomaj | dźěłodarcam |
akuzatiw | dźěłodarca | dźěłodarcow | dźěłodarcow |
instrumental | z(e) dźěłodarcom | z(e) dźěłodarcomaj | z(e) dźěłodarcami |
lokatiw | po dźěłodarcu | po dźěłodarcomaj | po dźěłodarcach |
wokatiw | dźěłodarco | dźěłodarcaj | dźěłodarcojo |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźě-ło-darc
Semantika
Synonymy:
- [1] dźěłodawar, dźěłodawaćel
Přełožki[wobdźěłać]
|