dźěračnik
dźěračnik
dźěračnik (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
substantiw, m[wobdźěłać]
kazus | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
nominatiw | dźěračnik | dźěračnikaj | dźěračniki |
genitiw | dźěračnika | dźěračnikow | dźěračnikow |
datiw | dźěračnikej | dźěračnikomaj | dźěračnikam |
akuzatiw | dźěračnik | dźěračnikaj | dźěračniki |
instrumental | z(e) dźěračnikom | z(e) dźěračnikomaj | z(e) dźěračnikami |
lokatiw | po dźěračniku | po dźěračnikomaj | po dźěračnikach |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźě-rač-nik
Semantika
Synonymy:
Přełožki[wobdźěłać]
Referency a dalše informacije