ešofěrować so
ešofěrować so
ešofěrować so(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | ešofěruju | ešofěrujemoj | ešofěrujemy |
| 2. | ešofěruješ | ešofěrujetej (-taj) | ešofěrujeće |
| 3. | ešofěruje | ešofěrujetej | ešofěruja (ešofěruju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | ešofěrujo, ešofěrujcy, ešofěrowawši |
| prezensowy particip | ešofěrowacy |
| preteritowy particip | ešofěrowany |
| ł-forma | ešofěrował, ešofěrowała, ešofěrowało, dual: ešofěrowałoj, plural: ešofěrowali (ešofěrowałe) |
| werbalny substantiw | ešofěrowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | ešofěrowach | ešofěrowachmoj | ešofěrowachmy |
| 2. | ešofěrowaše | ešofěrowaštej | ešofěrowašće |
| 3. | ešofěrowaše | ešofěrowaštej | ešofěrowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | ešofěrujmoj | ešofěrujmy |
| 2. | ešofěruj | ešofěrujtej (-taj) | ešofěrujće |
| 3. | ešofěruj, njech ešofěruje | ešofěrujtej (-taj) | njech ešofěruja (ešofěruju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
e-šofě-ro-wać so
Wurjekowanje
- IPA: eʃɔf'iʀɔu̯aʧ sɔ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne ešofěrowaše je 0x dokładźene, ešofěrowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přełožki
[wobdźěłać]
|