dźowkorěč
dźowkorěč
dźowkorěč (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
substantiw, f[wobdźěłać]
kazus | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
nominatiw | dźowkorěč | dźowkorěči | dźowkorěče |
genitiw | dźowkorěče | dźowkorěčow/dźowkorěči | dźowkorěčow/dźowkorěči |
datiw | dźowkorěči | dźowkorěčomaj | dźowkorěčam |
akuzatiw | dźowkorěč | dźowkorěči | dźowkorěče |
instrumental | z(e) dźowkorěču | z(e) dźowkorěčomaj | z(e) dźowkorěčemi |
lokatiw | po dźowkorěče | po dźowkorěčomaj | po dźowkorěčach |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźow-ko-rěč
Semantika
Synonymy:
Přełožki[wobdźěłać]
|