dźěłańca
dźěłańca
dźěłańca (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
substantiw, f[wobdźěłać]
| kazus | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| nominatiw | dźěłańca | dźěłańcy | dźěłańcy |
| genitiw | dźěłańcy | dźěłańcow | dźěłańcow |
| datiw | dźěłańcy | dźěłańcomaj | dźěłańcam |
| akuzatiw | dźěłańcu | dźěłańcy | dźěłańcy |
| instrumental | z(e) dźěłańcu | z(e) dźěłańcomaj | z(e) dźěłańcami |
| lokatiw | po dźěłańcy | po dźěłańcomaj | po dźěłańcach |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźě-łań-ca
Přełožki[wobdźěłać]
|
Referency a dalše informacije
