dźělićel
dźělićel
dźělićel (hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]substantiw, m
[wobdźěłać]| kazus | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| nominatiw | dźělićel | dźělićelej | dźělićeljo |
| genitiw | dźělićela | dźělićelow | dźělićelow |
| datiw | dźělićelej | dźělićelomaj | dźělićelam |
| akuzatiw | dźělićela | dźělićelow | dźělićelow |
| instrumental | z(e) dźělićelom | z(e) dźělićelomaj | z(e) dźělićelemi |
| lokatiw | po dźělićelu | po dźělićelomaj | po dźělićelach |
| wokatiw | dźělićelo | dźělićelej | dźělićeljo |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźě-li-ćel
Semantika
Synonymy:
- [1] dźěler
Přełožki
[wobdźěłać]
|