dźewjatnik
Napohlad
dźewjatnik
dźewjatnik (hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]substantiw, m
[wobdźěłać]kazus | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
nominatiw | dźewjatnik | dźewjatnikaj | dźewjatniki |
genitiw | dźewjatnika | dźewjatnikow | dźewjatnikow |
datiw | dźewjatnikej | dźewjatnikomaj | dźewjatnikam |
akuzatiw | dźewjatnik | dźewjatnikaj | dźewjatniki |
instrumental | z(e) dźewjatnikom | z(e) dźewjatnikomaj | z(e) dźewjatnikami |
lokatiw | po dźewjatniku | po dźewjatnikomaj | po dźewjatnikach |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźe-wjat-nik
Semantika
Synonymy:
- [1] dźewjatar