dźiwik
dźiwik
dźiwik (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
substantiw, m[wobdźěłać]
kazus | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
nominatiw | dźiwik | dźiwikaj | dźiwicy |
genitiw | dźiwika | dźiwikow | dźiwikow |
datiw | dźiwikej | dźiwikomaj | dźiwikam |
akuzatiw | dźiwika | dźiwikow | dźiwikow |
instrumental | z(e) dźiwikom | z(e) dźiwikomaj | z(e) dźiwikami |
lokatiw | po dźiwiku | po dźiwikomaj | po dźiwikach |
wokatiw | dźiwiko | dźiwikaj | dźiwikojo |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźi-wik
Semantika
Synonymy: