dźowkorěč

dźowkorěč

dźowkorěč (hornjoserbšćina)

substantiw, f

kazus	singular	dual	plural
nominatiw	dźowkorěč	dźowkorěči	dźowkorěče
genitiw	dźowkorěče	dźowkorěčow/dźowkorěči	dźowkorěčow/dźowkorěči
datiw	dźowkorěči	dźowkorěčomaj	dźowkorěčam
akuzatiw	dźowkorěč	dźowkorěči	dźowkorěče
instrumental	z(e) dźowkorěču	z(e) dźowkorěčomaj	z(e) dźowkorěčemi
lokatiw	po dźowkorěče	po dźowkorěčomaj	po dźowkorěčach

Ortografija

Dźělenje słowow: dźow-ko-rěč

Semantika

Synonymy:

[1] pochadna rěč

Přełožki

němski: [1] Tochtersprache (de)