dźiwnik
dźiwnik
dźiwnik (hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]substantiw, m
[wobdźěłać]| kazus | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| nominatiw | dźiwnik | dźiwnikaj | dźiwnicy |
| genitiw | dźiwnika | dźiwnikow | dźiwnikow |
| datiw | dźiwnikej | dźiwnikomaj | dźiwnikam |
| akuzatiw | dźiwnika | dźiwnikow | dźiwnikow |
| instrumental | z(e) dźiwnikom | z(e) dźiwnikomaj | z(e) dźiwnikami |
| lokatiw | po dźiwniku | po dźiwnikomaj | po dźiwnikach |
| wokatiw | dźiwniko | dźiwnikaj | dźiwnikojo |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźiw-nik
Semantika
Synonymy:
- [1] dźiwnica
Přełožki
[wobdźěłać]
|