dźiwnik

dźiwnik

dźiwnik (hornjoserbšćina)

substantiw, m

kazus	singular	dual	plural
nominatiw	dźiwnik	dźiwnikaj	dźiwnicy
genitiw	dźiwnika	dźiwnikow	dźiwnikow
datiw	dźiwnikej	dźiwnikomaj	dźiwnikam
akuzatiw	dźiwnika	dźiwnikow	dźiwnikow
instrumental	z(e) dźiwnikom	z(e) dźiwnikomaj	z(e) dźiwnikami
lokatiw	po dźiwniku	po dźiwnikomaj	po dźiwnikach
wokatiw	dźiwniko	dźiwnikaj	dźiwnikojo

Ortografija

Dźělenje słowow: dźiw-nik

Semantika

Synonymy:

[1] dźiwnica

Přełožki

němski: [1] wunderlicher (de) Mensch (de)