finšćina

finšćina

finšćina (hornjoserbšćina)

substantiw, f

kazus	singular	dual	plural
nominatiw	finšćina	finšćinje	finšćiny
genitiw	finšćiny	finšćinow	finšćinow
datiw	finšćinje	finšćinomaj	finšćinam
akuzatiw	finšćinu	finšćinje	finšćiny
instrumental	z(e) finšćinu	z(e) finšćinomaj	z(e) finšćinami
lokatiw	po finšćinje	po finšćinomaj	po finšćinach

Semantika

Woznamy:

[1] finska rěč

Přikłady:

[1] Jeho basnje su do finšćiny, islandšćiny, rušćiny a dalšich rěčow přełožene. (Rozhlad 1998)

Přełožki

čěski: [1] finština (cs) esperanto: [1] finna lingvo (eo) estiski: [1] soome keel (et) finski: [1] suomi (fi) jidišćina: [1] פֿיניש (yi) finish

němski: [1] finnische Sprache (de) romšćina we Finskej: [1] finitiko tšimb (rmf) słowakski: [1] fínčina (sk) šwedski: [1] finska (sv) ukrainski: [1] фінська мова (uk)