keklować
keklować
keklować (hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | kekluju | keklujemoj | keklujemy |
| 2. | kekluješ | keklujetej (-taj) | keklujeće |
| 3. | kekluje | keklujetej | kekluja (kekluju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | keklujo, keklujcy, keklowawši |
| prezensowy particip | keklowacy |
| preteritowy particip | keklowany |
| ł-forma | keklował, keklowała, keklowało, dual: keklowałoj, plural: keklowali (keklowałe) |
| werbalny substantiw | keklowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | keklowach | keklowachmoj | keklowachmy |
| 2. | keklowaše | keklowaštej | keklowašće |
| 3. | keklowaše | keklowaštej | keklowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | keklujmoj | keklujmy |
| 2. | kekluj | keklujtej (-taj) | keklujće |
| 3. | kekluj, njech kekluje | keklujtej (-taj) | njech kekluja (kekluju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
ke-klo-wać
Wurjekowanje
- IPA: kɛklou̯ač
Semantika
Synonymy:
- [1] hamprichować; kašporować; kašporkować; dźiwadźelić; ludać; łžeć; nałžeć; łhać; nałhać; barbić; nabarbić; bać
Přikłady:
- [1] Law je talentowany dźiwadźelnik – bjeze wšěch druhich srědkow, jenož ze swojej fyziognomiju, ze swojim hłupo-mudrym mjezwočom, ze swojimi křiwymi nohami a trundlatymaj wušomaj zamóže najchutnišeho a najzrudnišeho čłowjeka wutorhnyć z ćežkich myslow a budźe sej tak dołho hrajkać a keklować, doniž so zrudne mjezwočo njerozesměje. (Jurij Brězan) [1]
- Hrać, keklować, so smjeć abo płakać móže čłowjek předewšěm z fantaziju. (Rozhlad, 1992) [2]
- Za česćemi, za pjenjezom hłodźić, k tomu piska so a kekluje. (Jakub Bart-Ćišinski) [3]
- Na swoju ruku dźensa lědma kekler kekluje, chiba zo něšto móže, štož nichtó druhi njemóže po nim činić. (Ota Wićaz)
- Nan njewěri, zo mama kekluje a dla toho so ze swojej žonu do włosow dóstanje. (Měrka Mětowa)
- Přetož zo krótki rozom, dołhe włosy tule z mužom žadławje kekluja, to mi dale jasnišo a mócnišo na mysle lěze. (Jakub Bart-Ćišinski)
- Hdyž běchu Benoweju wnukow wobdźiwali a Beno jim pokazał, zo tež małaj Berlinjanaj serbsce móžetaj, hdyž nic rěčeć, da znajmjeńša rozumić, nala sej jedyn z njeju kakaw na běłu košlu, a Berlinska mać zarjeji a žałosćeše a potom wboheho přebi, zo nětko tón zaso rjeješe nad dwójnymi stróželemi a so wjace změrować njechaše, byrnjež Chrisćiny Christian jemu přirěčował we woběmaj rěčomaj a před nim keklował. (Jurij Krawža)
- Při tym bě hišće přijimliwe kreirowanje Slepjanskeje balady přez keklowaceho Jana Mahra a partnerku Danielu Wićazec (zo bě tak smjerć dołha, zaležeše drje na tym, zo měješe so čas wupjelnić), absurdny wjeršk pak wustup terceta na zawěrno koncertne wašnje (kaž chcyli SLA konkurencu činić). (Rozhlad, 1990) [4]
- A doma potom započa jich napodobnjeć, tak zo dyrbješe mać swarjeć: „Wostaj skoro te keklowanje!” (Rozhlad, 1991) [5]
- Wjedźenje hrajerjow a aranžementy scenow přeradźichu přezcyłnje, zo je zdokonjał tryskej dać štož tryskej słuša a při tym so wušiknje pasł njewušneho keklowanja a hišće bóle kóždeje klamoty. (Rozhlad, 1991) [5]
- Mój sprawny hněw wězo při tajkim keklowanju rozta kaž sněžk na słóncu, ale chłostanje dyrbi być. (Jurij Brězan) [1]
Wotwodźene wopřijeća:
- keklate/~a/~y, keklerske/~a/~i, kekler, keklerka, keklija, keklerstwo, keklowanje, keklijička
Přełožki
[wobdźěłać]
|
Nóžki
[wobdźěłać]- ↑ 1,0 1,1 Jurij Brězan: Stara Jančowa. Budyšin: Domowina, 1965. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
- ↑ Rozhlad, Serbski kulturny časopis, 1992.
- ↑ Jakub Bart-Ćišinski: Zhromadźene spisy. Zwjazk 3. 1895. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
- ↑ Rozhlad, Serbski kulturny časopis, 1990.
- ↑ 5,0 5,1 Rozhlad, Serbski kulturny časopis, 1991.