dźěćerić
dźěćerić
dźěćerić(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | dźěćerju | dźěćerimoj | dźěćerimy |
| 2. | dźěćeriš | dźěćeritej (-taj) | dźěćeriće |
| 3. | dźěćeri | dźěćeritej (-taj) | dźěćerja |
| aspekt | ip |
| transgresiw | dźěćerjo, dźěćerjicy, dźěćerjiwši |
| prezensowy particip | dźěćerjacy |
| preteritowy particip | dźěćerjeny |
| ł-forma | dźěćerił, dźěćeriła, dźěćeriło, dual: dźěćeriłoj, plural: dźěćerili (dźěćeriłe) |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | dźěćerjach | dźěćerjachmoj | dźěćerjachmy |
| 2. | dźěćerješe | dźěćerještej | dźěćerješće |
| 3. | dźěćerješe | dźěćerještej | dźěćerjachu |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźě-će-rić
Semantika
Wotwodźene wopřijeća:
Přełožki
[wobdźěłać]|
|