dźibačić
dźibačić
dźibačić (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | dźibaču | dźibačimoj | dźibačimy |
| 2. | dźibačiš | dźibačitej (-taj) | dźibačiće |
| 3. | dźibači | dźibačitej (-taj) | dźibača |
| aspekt | p | ||
| transgresiw | dźibačo, dźibačicy, dźibačiwši | ||
| prezensowy particip | dźibačacy | ||
| preteritowy particip | dźibačeny | ||
| ł-forma | dźibačił, dźibačiła, dźibačiło, dual: dźibačiłoj, plural: dźibačili (dźibačiłe) | ||
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | dźibačich | dźibačichmoj | dźibačichmy |
| 2. | dźibači | dźibačištej | dźibačišće |
| 3. | dźibači | dźibačištej | dźibačichu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | --- | dźibačmoj | dźibačmy |
| 2. | dźibač | dźibačtej | dźibačće |
| 3. | dźibač, njech dźibači | dźibačtej | njech dźibača |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźi-ba-čić
Přełožki[wobdźěłać]
|