dźiwnić so

dźiwnić so

dźiwnić so(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	dźiwnju	dźiwnimoj	dźiwnimy
2.	dźiwniš	dźiwnitej (-taj)	dźiwniće
3.	dźiwni	dźiwnitej (-taj)	dźiwnja

aspekt	ip
transgresiw	dźiwnjo, dźiwnicy, dźiwniwši
prezensowy particip	dźiwnjacy
preteritowy particip	dźiwnjeny
ł-forma	dźiwnił, dźiwniła, dźiwniło, dual: dźiwniłoj, plural: dźiwnili (dźiwniłe)

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	dźiwnjach	dźiwnjachmoj	dźiwnjachmy
2.	dźiwnješe	dźiwnještej	dźiwnješće
3.	dźiwnješe	dźiwnještej	dźiwnjachu

Ortografija

Dźělenje słowow: dźiw-nić so

Semantika

Woznamy:

[1] dźiwny zdać

Wotwodźene wopřijeća:

Přełožki

němski: [1] wunderbar (de), erscheinen (de)