kóń
K nawigaciji skočić
K pytanju skočić
kóń (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
wěcownik[wobdźěłać]
kazus | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
nominatiw | kóń | konjej | konje |
genitiw | konja | konjow | konjow, koni |
datiw | konjej | konjomaj | konjam, konjom |
akuzatiw | kóń | konjej | konje |
instrumental | z(e) konjom | z(e) konjomaj | z(e) konjemi, konimi |
lokatiw | po konju | po konjomaj | po konjach, konjoch |
wokatiw – konjo (jenotnik), konjej (dwojotnik), konje (mnohotnik)
Ortografija[wobdźěłać]
Dźělenje słowow[wobdźěłać]
- kóń
Wurjekowanje[wobdźěłać]
- MFA: [ˈkʊjn], (zestarjenje) [ku̯oɲ]
Semantika[wobdźěłać]
Woznamy[wobdźěłać]
Pochad[wobdźěłać]
Synonymy[wobdźěłać]
- [1] (pomjeńšenki) konik, koničk, konjatko, konjisko, (dźěćaca rěč) hapl, haplk, haplik, hihač, hač, hotohijak, hijak, hihak,hotl, hotlk, hitarak, mićak
Hyponymy[wobdźěłać]
Kolokacije[wobdźěłać]
Přikłady[wobdźěłać]
- [1] Knjeni so hólčik palčik lubješe a chcyše jeho nanej wotkupić; wón pak nochcyše jeho předać. Ale knjeni rjekny: "Ja ći sto toler a młodeho konja dam." A nan hólčka předa. Knjeni jeho wza na wóz a wotjedźe. (Josef Páta)[1]
Rěčne wobroty[wobdźěłać]
Přełožki[wobdźěłać]
- Zapadosłowjanske
- Wšitke
Referency a dalše informacije[wobdźěłać]
- Rězak Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Budyšin: ćišć Donnerhakec, 1920, přistupny online. Strona 736, hesło Pferd.
Nóžki[wobdźěłać]
- ↑ Páta Josef: Serbska čitanka. Praha, Česko-lužický spolek, 1920, přistupna online. Strona 34-37, Hólčik kaž palčik.