dźowka

z Wikisłownika

dźowka

dźowka (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]

substantiw, f[wobdźěłać]

kazus singular dual plural
nominatiw dźowka dźowce dźowki
genitiw dźowki dźowkow dźowkow
datiw dźowce dźowkomaj dźowkam
akuzatiw dźowku dźowce dźowki
instrumental z(e) dźowku z(e) dźowkomaj z(e) dźowkami
lokatiw po dźowce po dźowkomaj po dźowkach



Ortografija

Dźělenje słowow: dźow-ka

Semantika

Woznamy:

[1] žónske dźěćo
[2] dźěłaćerka na statoku

Synonymy:

[2] čeladnica, čeladna holca, srěńca, kruwarka, kazula, kazulka, słužowna, słužownica, słužobnica

Antonymy:

[1] starši, mać, nan
[2] knježa, knjez, knježk, knjeni, kubler, kublerka

Hyperonymy:

[1] dźěćo
[2] čeledź, słužowni

Kolokacije:

[1] přirodna dźowka; přichodna dźowka

Přikłady:

[1] Dźensa stara so jeje dźowka Trudla z runje tajkej lubosću a wutrajnosću wo swoju mać, kotraž w swojej wysokej starobje pomoc trjeba. (Serbske Nowiny, 1. požnjenca 1999) [1]
[1,2] Nan rjekny: Ja wjezu husycu. Nje žana rěč była wo husycy, ale dźowka přiwza stare skoćo přećelnje, wone so podźakowa z někotrymi bórbotacymi połzwukami a kročeše sprostne a ćežkotne na nowy dwór. (Jurij Brězan)
[1] Salowčanam přećiwnica na přikład njeje jenož železny typ, lodowc a zmij za pisanskim blidom, skicuje so tež jako mandźelska, mać dźowki a wowka, zeznaješ, što wodnjo mysli, chce a za čim ma žadosć a što so jej w nócnych sonach jewi. (Rozhlad, 1998) [2]
[1] Bóh luby Knjez wobzamknył, tež mi mój dom wuprózdnić: na jednym a tym samym dnju buchu mi moja žona a wobej mojej dźowce, Otilija a Regina, z mórom, tutej złej chorosću, doma wopytane. (Jan Awgust Sykora, 1893) [3]
[2] Polak Šćěpan łučku dosyc dźe, kotruž je rano zasykł, zbytk jenož wjetšeje łuki, wot železniskich kolijow přerěznjeneje, Burowka so dźowki wopraša, hač je so što stało a pohladnje při tym pruwujo na Marhatu, hač traš někak złe swědomje njejewi. (Marja Kubašec) [4]
[1] Tak chodźi we wulkim měsće za synami a dźowkami serbskich maćerjow. (Bjarnat Krawc, Achim Brankačk) [5]

Wotwodźene wopřijeća:

dźowčisko, dźowčatko, dźowčo, dźowcyny, dźowči, dźowkorěč, dźowkowstwo

Muske formy:

[1] syn
[2] wotročk, čeladnik, srěnk, třećak


Přełožki[wobdźěłać]

Zapadosłowjanske[wobdźěłać]

[1]

[2]

Wšitke[wobdźěłać]

Referency a dalše informacije

Nóžki[wobdźěłać]

  1. Serbske Nowiny, 1. septembra 1999. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
  2. Rozhlad, Serbski kulturny časopis, 1998.
  3. Jan Awgust Sykora: Lěćkećanski stary wučer a jeho syn. Wobraz z 30lětneje wójny. Wot K. H. Kasparija, něhdy fararja w Mnichowje. Na serbski přełožił A. Sykora. Budyšin 1893. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
  4. Marja Kubašec: Wanda. Budyšin: Domowina, 1962. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
  5. Bjarnat Krawc, Achim Brankačk: Žiwjenje je dźěło - wotpočink je mrěće : stawizna Bjarnata Krawca ; z jeho žiwjenjopisa, listow, rozprawow a swědstwow rowjenkow. Zestajena a wudospołnjena wot Achima Brankačka. Budyśin: Domowina, 1999. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de