hańbować so
hańbować so
hańbować so(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | hańbuju | hańbujemoj | hańbujemy |
| 2. | hańbuješ | hańbujetej (-taj) | hańbujeće |
| 3. | hańbuje | hańbujetej | hańbuja (hańbuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | hańbujo, hańbujcy, hańbowawši |
| prezensowy particip | hańbowacy |
| preteritowy particip | hańbowany |
| ł-forma | hańbował, hańbowała, hańbowało, dual: hańbowałoj, plural: hańbowali (hańbowałe) |
| werbalny substantiw | hańbowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | hańbowach | hańbowachmoj | hańbowachmy |
| 2. | hańbowaše | hańbowaštej | hańbowašće |
| 3. | hańbowaše | hańbowaštej | hańbowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | hańbujmoj | hańbujmy |
| 2. | hańbuj | hańbujtej (-taj) | hańbujće |
| 3. | hańbuj, njech hańbuje | hańbujtej (-taj) | njech hańbuja (hańbuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
hań-bo-wać so
Wurjekowanje
- IPA: hai̯nbou̯aʧ sɔ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne hańbowaše je 63x dokładźene, hańbowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] hanibować so; hańba być
Přikłady:
- [1] A tež tam so njehańbowaše tajke tajeństwo hnać. (Katolski Posoł 1915)
- Hdyž pak najswěrnišo dopjelnjejcy swoje winowatosće chudźi wostanu, nimaja swojeje chudohy so hańbować, dokelž je Jězus tu samu znadobnił, a woni potom do tych słušeja, kotrymž so Zbóžnik sam runa, hdyž praji: Štož sće jenomu z najmjeńšich mojich bratrow sčinili, to sće mi sčinili. (Katolski Posoł 1915)
- To je wot nana, joho nana, kotrohož drje je so hańbował, dokelž dyrbješe so jako jednory dźěłaćer chudźe žiwić. (Katolski Posoł 1915)
- K wobkrućenju tejele spodźiwneje wučby njejsu so ani hańbowali, wójnu a duell jako po byću jenak wjele hódnej, na samsny schodźeńk postajić. (Katolski Posoł 1915)
- Kak rjenje je, hdyž so dorosćene dźěći staršeju njehańbuja, ale jeju z lubosću zastaraja, jimaj zjawnje prócu zarunuja, kotruž staj samaj prjedy dźěćom wopokazałoj, kak zwjeselacy wobraz, widźeć staršeju, kotrajž swoje dźěći nawjedujetaj k lubosći napřećo dźědej a wowcy. (Katolski Posoł 1915)
- Za njemóžne pak dyrbjało so měć, zo su we Němskej ludźo, kotrychž synojo su do zajeća přišli a so w njepřećelskim kraju namakaja, a zo so ćile ludźo njehańbuja w listach do njepřećelskoho kraja na jich synow, kotrychž listy wězo njepřećeljo sami najprjedy přečitaja, někotre parowanja a wuzkosće, kotrychž so wězo zminyć njemóžemy, jako wulku nuzu předstajeć a łžeć a skoržić, zo je petroleum drohe, rajs žadny, chlěb nic kaž hewak atd. (Katolski Posoł 1915)
- Ale "modern" žony boja so tohole wopornoho puća a hańbuja so po nim kročić. (Katolski Posoł 1915)
- O někotru wón skóržbu słyši "Wot wurudźenej' maćerje, Kiž so wo syna, dźowku tyši, Kiž so tych 'swojich hańbuje! (Katolski Posoł 1915)
- Kaž stary Radecky tež so njehańbuje róžowc spěwać. (Katolski Posoł 1915)
- Cyle prawje mjenuje basnik tu narod "maćer"; přisłowo dźěn hižo praji: "Hdyž Serb so Serbstwa hańbuje, wón swoju maćer poteptuje. (Katolski Posoł 1915)
- A štóž so jutře jednoći, dźens hišće přelič sadźaki, zo wě, hač móže dosahać, a njetrjebał so hańbować; štóz kuchinsku česć lubo ma, so dźens tež połnje wobstara. (Zejler)
- A štóz so jutře jednoći, dźens hišće přelič sadźaki, zo wě, hač móže dosahać, a njetrjebał so hańbować; štóž kuchinsku česć lubo ma, so dźens tež połnje wobstara. (Zejler)
- To widźo hańbowaše so jałorc swojeje zawisće a dźakowaše so bohu za swoju niskosć, kiž bě jeho zdźeržala. (Zejler)
- Před jednej hwězdu hańbujcy naš błyšć a sława haša. (Zejler)
- Cid z nowym křudom zapłaćuje tu dobroćiwosć wěrkojtu a hańbujo so dopomnjuje na slub a nuzu zańdźenu. (Zejler)
- Stary Mots s0 njehańbuje, dźěda łójić na słowach, před Jankom je překepsuje wjesoły na pryzelach. (Zejler)
- Štóž so serbstwa hańbuje, němskich plantow hódny je! (Zejler)
- Jedni praja, tón jewišćowy pólcaj bě na tym wina, dokelž je so Kućank před Mudrinej za njeho tak hańbował, zo je nětko jej kwoli cyle nawopačny był. (Krawža)
- Trochu hańbuju so tež před nanom. (Krawža)
- A potom je pječa wołać dyrbjała: \x82\ njehańbuješ so, takle z małymi ludźimi wobchadźeć! (Krawža)
- Korčmar pak chodźeše čerwjeny do wočow so hańbujo a dojedna so z Handrošom přećelsce, zo nichtó zhonić njesmě, kak hłupy je był: Za Handrošowymi wěšćenjemi so prašachu tam, hdźež dyrbješe so někajke slěpcowstwo wotkryć, hdźež na rozsudźe jednoho wjesneho šołty dwělowachu a samo hdźež pobožnosć někajkeje wosady popušćić poča. (Krawža)
Přełožki[wobdźěłać]
|