dźiw
dźiw
dźiw (hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
substantiw, m[wobdźěłać]
| kazus | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| nominatiw | dźiw | dźiwaj | dźiwy |
| genitiw | dźiwa | dźiwow | dźiwow |
| datiw | dźiwej | dźiwomaj | dźiwam |
| akuzatiw | dźiw | dźiwaj | dźiwy |
| instrumental | z(e) dźiwom | z(e) dźiwomaj | z(e) dźiwami |
| lokatiw | po dźiwje | po dźiwomaj | po dźiwach |
Semantika
Přikłady:
- [1] móc dźiwow; dźiw dźiw dźiw, ty sy moju dźowčičku bił (Finkengesang)
Rěčne wobroty:
- bjez dźiwa; mi je dźiw; za dźiw hdy (selten)
Wotwodźene wopřijeća:
- dźiwk, dźiwak, dźiwnić so, dźiwnička, dźiwnik, dźiwnica, dźiwno, dźiwnobarbity, dźiwnosć, dźiwnota, dźiwnostka, dźiwnotka, dźiwnuch, dźiwnuš, dźiwnušk, dźiwnuška, dźiwnuški, dźiwny, dźiwokwětk, dźiwolěkar, dźiwolěkarka, dźiwomócny, dźiwora, dźiwotwór, dźiwotwórc, dźiwočinjer, dźiwočinjerka, dźiwočinjacy, dźiwočinjerstwo, dźiwoćenc
Přełožki[wobdźěłać]
|