K wobsahej skočić

činkować

z Wikisłownika

činkować

wosoba singular dual plural
1. činkuju činkujemoj činkujemy
2. činkuješ činkujetej (-taj) činkujeće
3. činkuje činkujetej činkuja (činkuju)
aspekt ip
transgresiw činkujo, činkujcy, činkowawši
prezensowy particip činkowacy
preteritowy particip činkowany
ł-forma činkował, činkowała, činkowało,
dual: činkowałoj, plural: činkowali (činkowałe)
werbalny substantiw činkowanje


preteritum
wosoba singular dual plural
1. činkowach činkowachmoj činkowachmy
2. činkowaše činkowaštej činkowašće
3. činkowaše činkowaštej činkowachu
imperatiw
wosoba singular dual plural
1. činkujmoj činkujmy
2. činkuj činkujtej (-taj) činkujće
3. činkuj, njech činkuje činkujtej (-taj) njech činkuja (činkuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: čin-ko-wać

Wurjekowanje

IPA: ʧinkou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne činkowaše je 0x dokładźene, činkowa (móže tež něšto druhe być) 0x.


Přełožki

[wobdźěłać]