dźědźić

dźědźić

dźědźić(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	dźědźu	dźědźimoj	dźědźimy
2.	dźědźiš	dźědźitej (-taj)	dźědźiće
3.	dźědźi	dźědźitej (-taj)	dźědźa

aspekt	ip
transgresiw	dźědźo, dźědźicy, dźědźiwši
prezensowy particip	dźědźacy
preteritowy particip	dźědźeny
ł-forma	dźědźił, dźědźiła, dźědźiło, dual: dźědźiłoj, plural: dźědźili (dźědźiłe)

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	dźědźach	dźědźachmoj	dźědźachmy
2.	dźědźeše	dźědźeštej	dźědźešće
3.	dźědźeše	dźědźeštej	dźědźachu

Ortografija

Dźělenje słowow: dźě-dźić

Semantika

Synonymy:

[1] namrěć; namrěwać; zdźědźić; herbować

Rěčne wobroty:

pčoły dźědźić (Honig ausschneiden)

Wotwodźene wopřijeća:

dźědźenje, dźědźićel, dźědźič, dźědźičnosć, dźědźičny, dźědźina, dźědźinka, dźědźinstwo

Přełožki

francoski: [1] hériter (fr) němski: [1] erben (de)