dźědźić
Napohlad
dźědźić
dźědźić(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | dźědźu | dźědźimoj | dźědźimy |
2. | dźědźiš | dźědźitej (-taj) | dźědźiće |
3. | dźědźi | dźědźitej (-taj) | dźědźa |
aspekt | ip |
transgresiw | dźědźo, dźědźicy, dźědźiwši |
prezensowy particip | dźědźacy |
preteritowy particip | dźědźeny |
ł-forma | dźědźił, dźědźiła, dźědźiło, dual: dźědźiłoj, plural: dźědźili (dźědźiłe) |
preteritum | |||
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | dźědźach | dźědźachmoj | dźědźachmy |
2. | dźědźeše | dźědźeštej | dźědźešće |
3. | dźědźeše | dźědźeštej | dźědźachu |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźě-dźić
Semantika
Synonymy:
- [1] namrěć; namrěwać; zdźědźić; herbować
Rěčne wobroty:
- pčoły dźědźić (Honig ausschneiden)
Wotwodźene wopřijeća:
- dźědźenje, dźědźićel, dźědźič, dźědźičnosć, dźědźičny, dźědźina, dźědźinka, dźědźinstwo