diwiděrować
Napohlad
diwiděrować
diwiděrować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | diwiděruju | diwiděrujemoj | diwiděrujemy |
2. | diwiděruješ | diwiděrujetej (-taj) | diwiděrujeće |
3. | diwiděruje | diwiděrujetej | diwiděruja (diwiděruju) |
aspekt | ip |
transgresiw | diwiděrujo, diwiděrujcy, diwiděrowawši |
prezensowy particip | diwiděrowacy |
preteritowy particip | diwiděrowany |
ł-forma | diwiděrował, diwiděrowała, diwiděrowało, dual: diwiděrowałoj, plural: diwiděrowali (diwiděrowałe) |
werbalny substantiw | diwiděrowanje |
preteritum | |||
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | diwiděrowach | diwiděrowachmoj | diwiděrowachmy |
2. | diwiděrowaše | diwiděrowaštej | diwiděrowašće |
3. | diwiděrowaše | diwiděrowaštej | diwiděrowachu |
imperatiw | |||
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | — | diwiděrujmoj | diwiděrujmy |
2. | diwiděruj | diwiděrujtej (-taj) | diwiděrujće |
3. | diwiděruj, njech diwiděruje | diwiděrujtej (-taj) | njech diwiděruja (diwiděruju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
di-wi-dě-ro-wać
Wurjekowanje
- IPA: diu̯id'iʀɔu̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne diwiděrowaše je 0x dokładźene, diwiděrowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přełožki
[wobdźěłać]
|