dowuklinčować

dowuklinčować

dowuklinčować (hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	dowuklinčuju	dowuklinčujemoj	dowuklinčujemy
2.	dowuklinčuješ	dowuklinčujetej (-taj)	dowuklinčujeće
3.	dowuklinčuje	dowuklinčujetej	dowuklinčuja (dowuklinčuju)

aspekt	ip
transgresiw	dowuklinčujo, dowuklinčujcy, dowuklinčowawši
prezensowy particip	dowuklinčowacy
preteritowy particip	dowuklinčowany
ł-forma	dowuklinčował, dowuklinčowała, dowuklinčowało, dual: dowuklinčowałoj, plural: dowuklinčowali (dowuklinčowałe)
werbalny substantiw	dowuklinčowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	dowuklinčowach	dowuklinčowachmoj	dowuklinčowachmy
2.	dowuklinčowaše	dowuklinčowaštej	dowuklinčowašće
3.	dowuklinčowaše	dowuklinčowaštej	dowuklinčowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	dowuklinčujmoj	dowuklinčujmy
2.	dowuklinčuj	dowuklinčujtej (-taj)	dowuklinčujće
3.	dowuklinčuj, njech dowuklinčuje	dowuklinčujtej (-taj)	njech dowuklinčuja (dowuklinčuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: do-wu-klin-čo-wać

Semantika

Synonymy:

[1] dowuklinčeć

Přikłady:

[1] A hdyž ja z ruku zelenu trawičku na brjóžku majkach, da běše mi, jako by z kóždeho wjerška trawički dowuklinčował kěrluš, ale w tak miłych zwukach kaž pišpotanje dźěćacych hłosow. (Zalěski)

Přełožki

němski: [1] verklingen esperanto: [1] elsoneti